افسردگی در دوران یائسگی

درمان افسردگی در دوران یائسگی از طریق دارو و روان درمانی

در صورتی که تغییر در سبک زندگی باعث احساس آرامش در شما نشد، سایر گزینه های درمانی بررسی می شوند. برای مثال، تجویز هورمونی، داروهای ضد افسردگی و گفتگو درمانی توصیه می شود.

درمان استروژن دوز پایین:

این روش درمانی در شکل قرص یا برچسب تجویز می شود. تحقیقات نشان می دهد که دارو درمانی با استفاده از تجویز استروژن می تواند باعث تسکین عوارض جسمی و روحی یائسگی شود. با این حال، مصرف استروژن ریسک ابتلا به سرطان سینه و تشکیل لخته خونی را افزایش می دهد.

داروهای ضد افسردگی:

اگر تجویز هورمونی مشکل شما را حل نکرد، داروهای ضد افسردگی برای شما تجویز می شود. این داروها همراه با تغییر سبک زندگی می توانند به صورت کوتاه مدت مصرف شوند، اما برخی از زنان به مصرف طولانی مدت آن نیاز دارند.

گفتگو درمانی:

احساس انزوا و تنهایی مانع آن می شود که زنان از مشکلات و احساسات خود با دوستان و اعضای خانواده صحبت کنند. در این شرایط، بهتر است با یکی از مشاوران با تجربه ما در مورد مشکلات خود صحبت کنید.

نکته پایانی

افسردگی در دوران یائسگی عارضه قابل درمانی است. لازم است به یاد داشته باشید که روش های درمانی متعددی برای تسکین علائم شما وجود دارد و با استفاده از استراتژی های سازگاری با تغییر می توانید شرایط خود را بهتر تحمل کنید. با مشاور یا روانشناس خود در مورد بهترین روش درمان افسردگی مشورت کنید.

مقاربت دردناک در یائسگی

یائسگی یکی از مراحل طبیعی زندگی بانوان است که معمولاً در حدود سن ۴۵ تا ۵۵ سالگی آغاز می‌شود. اگرچه تجربیات زنان یائسه باهم فرق دارد، اما بسیاری از آنها تجربه مقاربت دردناک در یائسگی را بیان میکنند. در این دوران تخمدانها به میزان کمتری هورمونهای زنانه، به خصوص استروژن را ترشح کرده و سبب بروز علائم یائسگی می‌شوند. در واقع کاهش سطح استروژن، سبب خشک شدن ناحیه تناسلیشان می شود و انعطاف پذیری سابق برای کش آمدن را از دست میدهد و در نتیجه هنگام رابطه جنسی احساس درد دارند. 

عوارض یائسگی

علائم یائسگی میتواند تاثیر منفی بر روابط یک زن با همسرش داشته باشد. یائسگی زنان به معنی قطع همیشگی دوره‌ی عادت ماهانه است، اما تاثیراتی که بر زنان دارد فراتر از این است. یائسگی باعث ایجاد تغییرات فیزیکی و احساسی در زنان می‌شود که تاثیر مستقیم بر همه ابعاد زندگی، از جمله میل جنسی آن‌ها دارد.در شروع دوران یائسگی در ابتدا عادت ماهیانه نامرتب شده و سپس به طور کامل قطع می‌شود. زنانی که به مدت یک سال عادت ماهیانه نداشته باشند یائسه محسوب می‌شوند.

در طول یائسگی هورمون های تولیدمثل و باروری کاهش می یابند، که هورمون استروژن نیز در میان آنهاست. این امر تغییراتی در رگ های خونی و بافت های ناحیه تناسلی و فرج ایجاد کرده و این ارگان ها را بسیار آسیب پذیرتر می کند. بیشتر دشواری های رابطه جنسی که مرتبط با یائسگی است ناشی از آتروفی وولوواژینال می باشد؛ وولوواژینال وضعیتی است که خاصیت ارتجاعی و کشسانی، رطوبت و ضخامت فرج و بافت های ناحیه تناسلی از بین می رود.

در طول یائسگی اندام های ناحیه تناسلی و فرج هورمون استروژن کمتری دریافت می کنند. در نتیجه شروع به نازک شدن کرده و خشک می شود. اندام ها هرچه نازک تر شوند راحتتر دچار شکستگی، کبودی و تحریکپذیری می شوند.در طول یائسگی، اندام ناحیه تناسلی کمتر چرب بوده، به همین دلیل اصطحکاک ناشی از مقاربت تشدید می شود. بنابراین خطر آسیب دیدگی بیشتر می شود.